Яңарыш Европасында (XIII гасырдан), фотоаппарат булмаганда, рәссамнар заманның чәчәк атуын һәм матурлыгын язу өчен искиткеч осталык кулланганнар.Көнбатыш классик майлы картиналарда персонажлар һәрвакыт катлаулы һәм нәфис киемдә һәм якты бизәнү әйберләрендә күрсәтелде.Зәркән әйберләре матурлык белән сокландыра.Хатын-кызларның нәфислеге һәм зиннәтләре, зәркән әйберләренең балкып торган яктылыгы, икесе бер-берсен матур итеп тулыландыралар.Бу рәссамның сәләтен бик нык сынады, зәркән әйберләренең һәр нечкәлеген сурәтләде, бизәнү әйберләренең яктылыгыннан бизәлгән уеп ясалганга кадәр, барысы да рәссамның тирән осталыгын күрсәтте.Картиналардан Яңарыш чорында Европаның чәчәк атканын күрү кыен түгел.Патша гаиләсе хатын-кызлары рубуттан, зымырыттан энҗегә кадәр төрле кыйммәтле асылташлар киеп, матур костюмнар кигәннәр.Хәтта гади кешеләр дә көндәлек тормышларында асылташлар кигәннәр.Аристократик люкс һәм әдәби темперамент Европада бизәнү әйберләренең чәчәк аткан урынын тукландырды, бөтен дөнья дизайнерлары өчен мода илһамы алып килде, һәм меңләгән еллар дәвамында дөнья бизәнү әйберләренә йогынты ясады.